Ołomuniec

Wyjazd do Czech już od dawna chodził mi po głowie, wprost proporcjonalnie do tego jak bardzo wzrastał mój negatywny stosunek do obecnych wydarzeń w Polsce. Zmiana klimatu była bardzo potrzebna. Początkowo wybierałem się do Ostrawy – bezpośrednie połączenie autobusowe z Krakowem, można objechać w jeden dzień, szczególnie, że aż tyle w tym mieście nie ma do zwiedzania. Ale gdy spojrzałem na mapę to pomyślałem – czemu by nie jechać dalej, na dłużej i przede wszystkim w ciekawsze miejsce. Wybór padł na prastarą stolicę Moraw – Ołomuniec. Zaznaczyć tu muszę, że moja znajomość Republiki Czeskiej jest znikoma. Pomijając liczne wizyty w strefie nadgranicznej – w Czeskim Cieszynie i trochę dalej, oczywiście w Pradze (ale tylko raz) to reszta kraju jest dla mnie zupełnie nieznana. Skrzyknąłem kumpli i ruszyliśmy. Samochodem, bo najwygodniej. Ołomuniec leży zaledwie 120 km od naszej granicy, całość drogi z Krakowa pokonuje się autostradami, pamiętając o kupnie czeskiej winietki i naklejeniu jej na szybę. Bo inaczej będzie pokuta.

Dotarliśmy do hotelu w piątkowy wieczór, zakwaterowanie i w miasto. Zabytkowe centrum znajdowało się bardzo blisko, kilkanaście minut spacerkiem. Wspaniała architektura, jeden rynek, drugi rynek, siadamy w knajpie. Kelner mówi po czesku, my po polsku ale bez większych wpadek dogadujemy się. Gulasz z knedlami i piwo. Jest ciepło, siedzimy w ogródku. W odchodzącą od rynku uliczkę zjeżdża się chyba połowa sił straży pożarnej z miasta. Jakaś poważniejsza akcja. Albo fałszywy alarm. Wieczorne zwiedzanie miasta, klimatyczne uliczki, tylko, że prawie puste… Za to knajpy dość dobrze obsadzone. Taka czeska specyfika, na co zwrócimy uwagę także później – mało spacerujących na ulicach mimo ładnej pogody ale knajpy raczej wypełnione. 

Na drugi dzień ruszamy w okolice: jaskinia w Teplicach Nad Becvą jest całkiem ciekawa i… ciepła, jak na jaskinię. Miasteczko pełne jest kuracjuszy, nawet na kawę ciężko gdzieś usiąść bo wszystko zajęte. Ale udaje się. Zamek Helfstyn to duża i ciekawa budowla, posiada kilka bram i kilka dziedzińców a z wieży roztacza się fajny widok na okolicę.

Miasteczko Przerów, które także odwiedzamy, ma bardzo ładne stare miasto opasane fragmentami murów obronnych. Klimatyczne i prawie PUSTE uliczki. W centrum nie za wiele knajp a tu czas już coś zjeść, wracamy więc do Ołomuńca. Poza tym wszyscy, łącznie z kierowcą (w mojej osobie) mają już ochotę na piwko. 

Kolejna knajpa w centrum historycznej stolicy Moraw, znów smaczne jedzenie, po cenach porównywalnych z naszymi. W powietrzu knajpianym od czasu do czasu pojawia się woń palonej marihuany. Czechy są chyba ostatnim krajem w UE gdzie wolno palić w knajpach. Dalsze zwiedzanie miasta, trzeba wreszcie zobaczyć katedrę św. Wacława, choć z zewnątrz. Po drodze do niej mijamy bardzo klimatyczną spelunkę, o której za chwilę. Po zobaczeniu katedry i po wysłuchaniu czeskiej poezji ze specjalnego automatu ustawionego niedaleko niej, wracamy w kierunku rynku jednak ciśnienie po wypitych wcześniej piwkach zmusza nas do wejścia do wspomnianej spelunki, co w innych okolicznościach mogło nigdy nie nastąpić. Wrażenia są piorunujące 

 http://zewszystkichstron.blogspot.com/2016/10/w-czeskiej-mordowni.html 

W niedzielę, po przedpołudniowym spacerku po mieście (wreszcie za dnia), dość wcześnie zbieramy się do powrotu. 

Republika Czeska, nie jest wcale powszechnie znana Polakom, mimo że to tak blisko. A to błąd. Czechy mają dużo do zaoferowania. Duża ilość ciekawych zabytków, góry i mam wrażenie, inna niż u nas atmosfera, większy luz, mniej spiny. Może to tylko wrażenia weekendowego turysty ale właśnie takie te wrażenia mam. Sprawdźcie sami. Dobrze czasami pooddychać czeskim powietrzem. U nas ostatnio strasznie ciężkie.

Z całą pewnością nie jest to mój ostatni wyjazd do Czech, które warto poznawać, i które są tak blisko. A do Ołomuńca też z przyjemnością wrócę, choćby po to aby posnuć się bez celu uliczkami starego miasta.

PS

Że nie wspomnę już o dużej liczbie naszych firm, które uciekły do tego kraju a w kolejce ustawiają się następne.