Sytuacja na Ukrainie nadal jest poważna. Wojna trwa już prawie trzeci miesiąc. Ukraina nadal potrzebuje broni zarówno ofensywnej jak też defensywnej, amunicji, żywności, środków medycznych. To wszystko pozwala ukraińskiej armii skutecznie się bronić. Wojna potrwa zapewne jeszcze długie miesiące, wojsko ukraińskie jest w stanie skrwawić armię rosyjską na tyle dotkliwie aby ta przez dłuższy czas nie była w stanie nikogo napaść. Do tego potrzebne jest jednak stałe i nie słabnące wsparcie z zachodu. Hurra optymizm nie jest wskazany – Ukraina jeszcze tej wojny nie wygrała ale skutecznie się broni. Trzeba podkreślić, że walczy nie tylko armia ale całe społeczeństwo – armia wolontariuszy zapewniających dostawy dla ukraińskich żołnierzy tam gdzie nie starcza logistyki. Przy okazji, jakie dostrzegam tu różnice pomiędzy Ukraińcami a Rosjanami – w 2013 roku, gdy zaczynała się Rewolucja Godności ktoś porównując te dwa narody napisał, że gdy w kraju niedobrze się dzieje to Ukraińcy wychodzą na ulice a Rosjanie siadają przed telewizorami. Bardzo trafne. Obie nacje mają za sobą przecież post-sowiecką rzeczywistość i zdawałoby się, iż postępują podobnie. Nic bardziej błędnego. Ukraińcy co najmniej od 2004 roku a później od 2014 wychodzą z tej post- sowieckości, tworzą zręby społeczeństwa obywatelskiego, które wspiera oddolne protesty i patrzy władzy na ręce. W Rosji społeczeństwo obywatelskie po prostu nie istnieje co jest skutkiem państwowego terroru i konformizmu społeczeństwa i gdzie akt wyjazdu z kraju jest już objawem tyleż społecznego nieposłuszeństwa co, w obecnych trudnych dla Rosji czasach także tegoż konformizmu. Ukraina, mimo że przed tą fazą wojny nie była krajem idealnym, ze swoją oligarchią i korupcją to jednak zmierzała w stronę bliższą zachodowi co znakomicie widać choćby przy porównaniu stanu armii – Ukraina przez ostatnie osiem lat modernizowała i szkoliła wojsko, Rosja zaś już od 2008 roku (wojna z Gruzją) także jakoby reformowała i dozbrajała swoją armię jednak jak się okazało głównie na papierze – środki zaś zostawały rozkradzione. Pewien rosyjski żołnierz wzięty do niewoli opowiadał, że z 10 czołgów w jego pododdziale zepsuło się 8 w trakcie przemarszów po wkroczeniu do Ukrainy. Nie wchodząc w bój ani razu, stracili 80% czołgów na skutek awarii technicznych. Do tego pękające ze starości opony w ciężarówkach (trzeba je wymieniać co ileś lat nawet gdy nie są zużyte) oraz rozkradzione części bojowej techniki, którą zaczęto rozkonserwowywać (optyka z czołgów a nawet silniki) z tzw Zet eNów. O racjach żywnościowych nie wspomnę.
Gdy dodamy do tego jeszcze niskie morale żołnierzy to obraz jest jeszcze pełniejszy. Widać jednak jak bardzo Rosjanie są zindoktrynowani przez tą TV przed którą zasiadają o czym pisałem wcześniej. Z rozmów z rosyjskimi jeńcami jasno wynika, że naprawdę wierzyli, że jadą Ukrainę „wyzwalać od nacizmu”, w to samo wierzą ich rodziny. Żony żołnierzy instruujące ich przez telefon co im jeszcze mają „zdobyć” oraz matki jeńców sprawiające czasami wrażenie jakby były głęboko zawiedzione faktem, że syn nie poległ na polu chwały ale poddał się do niewoli. To jednak specyficzny stan umysłu. Gdy przed wojną oglądałem różnych rosyjskich vlogerów podróżniczych dość istotne miejsce w publikacjach niektórych z nich zajmowało zagadnienie jaki w danym kraju ludzie mają stosunek do Rosjan (odnaszenie k Ruskim). To samo już sporo mówi…
Tymczasem Ukraina nadal dzielnie się broni. Wygląda na to, że na charkowszczyźnie odnieśli spory sukces wypychając Rosjan z okolic miasta obwodowego a gdzie nie gdzie nawet do granicy. Dwie rosyjskie brygady na wschodzie zostały tak skrwawione, że musiały zostać całkiem wycofane z walk. Ale nie łudźmy się – straty i to ogromne ponoszą także Ukraińcy.
Straty ponosi też ukraińska gospodarka – kradzieże zboża z elewatorów na zajętych przez Rosjan terenach są codziennością. To zboże (już wiadomo) jest przez okupanta nielegalnie eksportowane. Już teraz widoczne są problemy na rynku olei jadalnych w całej Europie. Afryka nie dostanie ukraińskiego zboża bo eksport przez porty w Polsce, Rumunii i Bułgarii może być niewydolny i niewystarczający. To przepis na kolejny kryzys.
Pomagajmy Ukrainie jak możemy. Datkami, jedzeniem, organizacją. Bo walczą także za nas.
